Ungetüm oder
getürmt unter Krähenflug, draus Verlangen.
Diskreter als Regen, gerinnt in Basalt.
Auf einem Lehrpfad? Gurgeln Heiligenbildchen ihr Ach –
aus den Schütten, Liebling du unter den Fichten,
wo Schwindel mich überstimmt.
Aber für Riesen, Spleißwerke geisterhaft
in die Höh. – Leben als Menschen?
Und über den Winter? Amboss flockt, Unrast, dass es unbedingt dampft.
Nächtelang sträubt mich die Hand.
Dass sie auch fledert, sollst du nicht sehen. Tod,
mein säumiges Kissen, Krähenruf mich zu schließen. Wohin mit den Schuhen? Ich in deinem Rücken,
Echolot, insgeheim bloß. Sämtliches Bergen, von Bergen ein Lehen.
Үйрү менен учуп өткөн каргалар
Чакырышат жаан-чачынды. Жыйналып,
акырындан уюп калат базальта.
Албууттанган жаратылыш из салып,
Чайкап жууп тартат ыйык сүрөтүн.
Эх сүйүктүүм сени менен өткүндө
Корголодук карагайдын түбүнө.
Баш айлануу жеңет мени. А дөөлөр
aрбактардай жашашабы бийикте?
Адам өңдүү жашашабы?
Кыштачы?
Тынчсызданып сөзсүз азап тартамын.
Түнү бою колдорумду бек кармайм,
көрбөсүн деп титиреген абалын.
Карга үнү жок болууга чакырат,
Өлүм менин коркунучтуу жаздыгым.
Бут кийимди кантип, кайда жоготсом?
Өзүмдү өзүм сага алпарып жашырдым,
Баардык тоолор мурас калган тоолордон.