Ungetüm oder
getürmt unter Krähenflug, draus Verlangen.
Diskreter als Regen, gerinnt in Basalt.
Auf einem Lehrpfad? Gurgeln Heiligenbildchen ihr Ach –
aus den Schütten, Liebling du unter den Fichten,
wo Schwindel mich überstimmt.
Aber für Riesen, Spleißwerke geisterhaft
in die Höh. – Leben als Menschen?
Und über den Winter? Amboss flockt, Unrast, dass es unbedingt dampft.
Nächtelang sträubt mich die Hand.
Dass sie auch fledert, sollst du nicht sehen. Tod,
mein säumiges Kissen, Krähenruf mich zu schließen. Wohin mit den Schuhen? Ich in deinem Rücken,
Echolot, insgeheim bloß. Sämtliches Bergen, von Bergen ein Lehen.
Қарғалар төбеңнен топтана ұшқанда – үрейлі.
Жан-жүйкең олардан құтылу тілейді.
Құтылу... қап-қара дұшпаннан тозақтай,
Базальттай ұйысқан құстардан құтылу...
Киелі бейнесі астында олардың
Самырсын.
Самырсын түбінде жоғалдым.
Құдды олар көктегі көп елес секілді,
(Адамша тіршілік ету ме, кекілдім?!
Қыс бойы тіршілік ету ме, кекілдім?!)
Талдарды төске ұрып ұшқанда қарғалар,
Төбеңнен тұмандай қабыршақ атаулы сорғалар.
Содан соң қолдарым кеудемде қозғаусыз қалады
Қозғаусыз қалады... (Оны енді көрудің қажеті шамалы...)
Беу, Ажал! Ескірген жастығым басыма жастанған,
Қарғаның қарқылын түсірмес аспаннан.
Бір маған жазылған эхолот секілді
артыңда көрінбей нық қалу,
Өйткені, жұмыла құтқару - бұл да бір құтқару.