Тоҷикӣ

Пайвандҳои муфид барои тарҷумонон

1. Тарҷумаи House Looren
Хонаи тарҷумаи Looren барои тарҷумонҳои адабиёти Швейтсария нигаронида шудааст. Забонҳои манбаъ олмонӣ, фаронсавӣ, итолиёвӣ ва романшӣ мебошанд, забонҳои мавриди ҳадаф ҳар сол иваз мешаванд. Ҳамагӣ панҷ гранти тарҷумавӣ дода мешавад, ки ҳар кадоми онҳо тақрибан 495884671,92 сӯм ва як моҳ дар Translation House Looren будубош доранд. Харочоти сафар пушонда мешавад.
2. Мемонад (euk-straelen.de)
Тарҷумонҳои адабӣ, ки ҳадди аққал ду тарҷумаи калонтарро нашр кардаанд ва дар лоиҳаи тарҷума аз номи ношир кор мекунанд, метавонанд барои мондан дар euk Straelen муроҷиат кунанд. Бо сабаби ҳамкорӣ бо провайдерҳои гуногуни стипендия, тарҷумонҳои касбӣ инчунин метавонанд барои гирифтани стипендия барои будубош муроҷиат кунанд.
3. Семинари тарҷумони Берлин: Коллеҷи адабии Берлин (lcb.de)
Семинари тарҷумони Берлин ба даҳ тарҷумони интихобшудаи адабиёти хориҷӣ ба забони олмонӣ стипендия ва имкон медиҳад, ки малакаҳои забонии худро дар якчанд семинарҳои рӯзҳои истироҳатӣ тавассути кори пуршиддати матнӣ ва ҳамкорӣ бо коршиносони ин соҳа такмил диҳанд, то дониши омӯзиши касбӣ ба даст оранд. инчунин ба воситаи тахлил, мукоиса ва танкид услуби тарчимаи онхоро зери суол баранд ва аз нав дида бароянд.
4. Ҷоизаи ярмаркаи китоби Лейпциг: Коллоквиуми адабии Берлин (lcb.de)
Он барои тарҷумаҳои барҷастаи аввалин ё нав ба забони олмонӣ дода мешавад ва тарҷумаҳои барҷастаро дар категорияҳои бадеӣ, навиштани ғайрифантастика/иншо ва тарҷума қадр мекунад. Ҷоиза бо маблағи умумии 60 000 евро дода мешавад.
5. ИЮН: Коллоквиуми адабии Берлин (lcb.de)
JUNIVERS як форуми нави байналмиллалӣ мебошад, ки ба кори тарҷумаи хоси шеър тамаркуз мекунад. Дувоздаҳ тарҷумони шеър аз минтақаҳои мухталифи забонҳо метавонанд дар бораи олами шеърии худ табодули афкор кунанд ва имконоти шабакаҳои ояндаро кашф кунанд.
6. Академияи тобистона барои тарҷумонҳои адабиёти олмонӣ: Коллеҷи адабии Берлин (lcb.de)
Ҳар тобистон дар LCB академияи тобистона барои тақрибан 12 тарҷумони адабиёти олмонӣ баргузор мешавад. Семинари якҳафтаина ба иштирокчиён имкон медиҳад, ки бо муаллифон, мунаққидон ва ноширони Берлин мулоқот кунанд, бо ҳаёти адабии шаҳр шинос шаванд ва лоиҳаҳои мушаххаси тарҷумаро пешбарӣ кунанд. Хона ва хобгох таъмин карда, харочоти сафар баргардонда мешавад. Довталабон бояд ҳадди аққал як китоби олмониро ба забони мавриди ҳадафи худ тарҷума ва нашр кунанд.
7. Фонди мобилии TOLEDO-и Фонди тарҷумони олмонӣ: Коллеҷи адабии Берлин (lcb.de)
Фонди мобилии TOLEDO ба тарҷумонҳои касбии адабӣ имкон медиҳад, ки дар тӯли ду то чаҳор ҳафта ба забон ва фарҳанги забони аслии худ ғарқ шаванд. Дар марказҳои тарҷума ва адабиёти Аврупо мондан мумкин аст. Илова бар ин, боздидҳои кории худташкилшуда ба маконҳои инфиродӣ инчунин ҳуқуқ доранд, агар макони сафар бо лоиҳаи тарҷума робитаи возеҳ дошта бошад. Дар бораи чудо кардани маблаг хар шаш мох карор кабул карда мешавад.
8. ViceVersa. Семинари дутарафа: Берлин адабиёти коллоквиуму (lcb.de)
ViceVersa як барномаи байналмилалии такмили ихтисос барои тарҷумонҳои адабӣ мебошад. Он имкон медиҳад, ки семинарҳои тарҷумаи дузабона бо иштирокчиён аз як ҷуфти мушаххаси забонҳо гузаронида шаванд.
Шеърҳо
Weh, wie mich verschwenden
Даниэла Зел
Weh, wie mich verschwenden, kündig mir meinen Gehorsam auf, aber wem gegenüber? Trägerlos Irrwischs Hemdchen, ein Dunst nur, glimmendes Diadem, gegen ein schmächtiges Ufer gedreht, als kennte Sex keine Passivität. Sollst nicht halten, sollst dauern, dauern. Immer noch ein geräumiges Ausblasen lang. Doch über Gründen – Auspizien gelesen aus Linsen, drin atemlos gackern die Ungeschlüpften, die in mich Geschickten, dass ich nicht schlafen kann. Unverfügbar bist ‒ Kind keiner Mutter, Glücksdämon, Pflicht? ‒Schh‒schhh‒
Hätt ich die eine Orange
Даниэла Зел
Hätt ich die eine Orange, wollt ich sie teilen mit den andern, den Höllenreitern, wollt ich Versäumnisse scheiden, ein Sagengebinde, vom Nimmerbereiten, auskühlend und vor Routinen blind, hätt ich die zweite, die windgescheite, ich schälte aus Scham einen Ring, würde Morgen darüber, die Mähnen bleich, oh lausiger Geiz – wo ist die Orange jetzt hin?
Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser
Рике Шеффлер
Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser, als Liederzyklus, Monomythos, Myriaden verbunden, nicht mehr bloß ich. Warum noch heldenhaft festhalten an Identität und Binaritäten, es ist mir ein Rätsel. Als wäre ich all dies nicht längst gewesen Planeten, Schuld, Fabelwesen, Regen, Regen, ein anderer Puls. Dass ich in jeder Zelle erkenne: Lamas, Hexen, Buddhas, Blutspuren, das Quicken junger Delfine, Verwesung und Tod. Datenströme in den Kniekehlen, Gameten, Tiden, Ursprung von Zeit. Gemeinsam mit Wasser bin ich Jahrhunderte Auswurf, Begehren. Will ich in seinen Netzwerken aufgehen, loslegen, heilen
felder offen für jedes licht
Аня Кампманн
felder offen für jedes licht als würden sie ihre eigenen ränder wieder und wieder nachziehen sich ihrer lage vergewissern als wäre da nichts als die lage die gelassenheit, in der sich die farben sammeln in streifen, zacken, angeschrägten kästen ohne tiefe wie etwas vorübergehendes lack, den du mit einem nagel abkratzt das bild, das wir voneinander behalten ohne zu verstehen.
Ungetüm oder
Даниэла Зел
Ungetüm oder getürmt unter Krähenflug, draus Verlangen. Diskreter als Regen, gerinnt in Basalt. Auf einem Lehrpfad? Gurgeln Heiligenbildchen ihr Ach – aus den Schütten, Liebling du unter den Fichten, wo Schwindel mich überstimmt. Aber für Riesen, Spleißwerke geisterhaft in die Höh. – Leben als Menschen? Und über den Winter? Amboss flockt, Unrast, dass es unbedingt dampft. Nächtelang sträubt mich die Hand. Dass sie auch fledert, sollst du nicht sehen. Tod, mein säumiges Kissen, Krähenruf mich zu schließen. Wohin mit den Schuhen? Ich in deinem Rücken, Echolot, insgeheim bloß. Sämtliches Bergen, von Bergen ein Lehen.
Die Mirabellen
Даниэла Зел
Die Mirabellen verschwinden vor ihrer Süße. Wegen der Amseln vielleicht. Oder wegen des Schattens, des Schattens in meinem Verdacht. Wie ich die Küken verwünschte in ihrer Niedlichkeit, die noch das Halsumdrehen verleidet. Sind es denn Tiere, die schreien? Dass Schreien einmal nur Gackern sei! «Aier eraus, Speck eraus, sonst robbe mer‘m Gickel de Schwanz enaus!» Un‘ 's ganze Mannsvolk mit Mistgabeln der Sau nach, der ausgebüxten – und fassen sie? Ach. Es passierte ja. Unter der Hand oder unter der Haube, unter dem Laub. Ich steh bei den Mädchen, ich sag‘s nicht bloß aus Erzählung. Streut eine hin, kehrt eine aus ... Also werde ich weinen? Lernen vom Stein, der sich barmherzig zeigt, aus Unmenschlichkeit. Dass ich atme, wie unter Betäubung noch, brüsk, dass ein Nicht-mehr gegen ein Noch-nicht spielt – und vergibt? Unmenschlich. Wie alles derart bei sich ist.
Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung
Рике Шеффлер
Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung. Schöpfung bahnt sich durch Teilung. Bäche aus Blättern. In manchen Sprachen ist Urwasser dasselbe Wort wie Zwilling, das doppel-, vielgesichtig, nicht aus der Umarmung anderen Wassers lassen will: Erdinseln hinaufgetaucht, Wasserschlangen, Fruchtwasser, ein Mini-Ozean phylogenetischer Verfahren. Eschen, Amphibien. Ein Wiegenlied für Mütter, in einer Hütte gesungen. Mehr Verwüstung. Die Azteken opferten Thlaloc weinende Kinder, um die Wasserreserven der Lagunen aufzufrischen. Sie war in einem Prozess des Werdens, Ritus, Urwald, der im Wasser ruht. Moos im Magen, Meere im Blut. Quallen, Fische, Hunde weisen dieselben Salze in beinahe der gleichen Zusammensetzung auf: Kiemenbögen, Sintflut, Atlantis. Sedimente im Gedächtnis, synchron, zugleich: Symptom. Haoma, Makara, ein Elexier: ‚siwlkw‘. [ʂi’wɑkɧ]. [sea_walk] [seal_walk] [she_will_walk]. We will_
Ҳамаи шеърҳо
Муаллифон
Ян Вагнер
Ян Вагнер соли 1971 дар шаҳри Ҳамбурги Олмон ба дунё омадааст. Ӯ аз соли 1995 инҷониб дар шаҳри Берлини Олмон зиндагӣ мекунад. Шоир, эссенавис ва тарҷумони лирикаи забони англисӣ аст. То соли 2003 дар ҳамкорӣ бо адиби дигар “сандуқи адабиёти байналмилалӣ”-ро, ки ба номи “Тарафи беруни унсур” (ашъоре, ки дар варақҳои алоҳида дар як қуттӣ гирдоварӣ шудаанд) маъруф аст, таҳрир кард. Вагнер маҷмуаи нахустини ашъораш − “Пармакунии озмоишӣ дар осмон”-ро соли 2001 нашр кард. Шеърҳояш дар маҷмуаҳо, антологияҳо ва маҷаллаҳои зиёд интишор шудаанд. Ӯ барои эҷодиёташ аз ҷумла, сазовори Ҷоизаи Намоишгоҳи китоби Лайпсиг (2015) ва Ҷоизаи Георг Бюхнер (соли 2017) гардидааст. Ниҳоят, соли 2019 антологияи ӯ ва Федерико Италиано "Grand Tour. Reisen durch die junge Lyrik Europas" дар нашриёти Ҳанзер ба нашр расид. Вагнер узви Академияи забон ва назми Олмон ва узви Маркази PEN-и Олмон мебошад.
Даниэла Зел
Даниэла Зел − шоир, тарҷумон ва ношир соли 1974 дар Франкфурти лаби дарёи Майн чашм ба олами ҳастӣ кушодааст. Дар шаҳри Берлин умр ба сар мебарад. Соли 2003 бо тарроҳи китоб ва рассом Андреас Тёпфер нашриёти мустақили “Кукбукс” (озмоишгоҳ барои шеър ҳамчун шакли ҳаёт) - яке аз муҳимтарин нашриётҳои лирикаи муосирро таъсис дод. Нахустин маҷмуаи ашъораш “Ман ин ҷойро боз ёфта наметавонам” соли 2011 дар нашриёти “Кукбукс” ба табъ расида, сазовори Ҷоизаи Фридрих Ҳёлдерлин, Ҷоизаи Эрнст Майстер ва Ҷоизаи ҳунарӣ барои адабиёти Лотто Брандербург гардид. Соли 2015 маҷмуаи ашъораш “Ту дар бораи прерия чӣ медонӣ?” нашр гардид. Шеърҳои ӯ тавассути рӯзномаю маҷаллаҳо, антологияҳо, радио ва интернет нашр гардида, то имрӯз ба 13 забон тарҷума шудаанд.
Рике Шеффлер
Рике Шеффлер соли 1985-ум дар шаҳри Берлин ба дунё омадааст. Ӯ шоир ва навозанда буда, риштаи равоншиносиро дар шаҳри Берлин ва “навишти адабӣ”-ро дар Институти адабиёти Олмони шаҳри Лайпсиг аз худ кардааст. Ӯ ёрдампулиҳои зиёд аз ҷумла, аз ҷониби Бунёди Дарвозаҳои Брандербург, Академияи санъати Берлин ва Институти Гёте гирифтааст. Маҷмуаи ашъораш “Боқимондаи бозтоб” соли 2014 дар нашриёти “Кукбукс” рӯи чоп омада, дар риштаи навиштаҷоти сиёсию пешгонааш сазовори Ҷоизаи дебютии “Орфил” гардидааст. Шеффлер осорашро дар маҷаллаю антологияҳои гуногун нашр кардааст. Бо ҳунармандон ҳамкории зич намуда, барои суруд, саҳна ва оҳангҳои коллажӣ матн низ меофарад. Узви ҷамъияти “КООК” – шабака барои адибон, навозандагон ва ҳунармандон аст. Чидмони оҳанги “Becoming Water” аз корҳои тозатарини ӯ аст, ки соли 2019 дар "Қасри Токио"-и Париж муаррифӣ шудааст. Моҳи октябр маҷмуаи нави ашъори Шеффлер бо номи “Болҳо дар парвоз” дар нашриёти “Кукбукс” ба нашр расид.
Моника Ринк
Моника Ринк соли 1969 дар шаҳри Тсвейбрюкен таваллуд шуда, диншиносӣ, таърих ва адабиётшиносии муқоисавиро дар шаҳрҳои Бохум, Берлин ва Йел таҳсил кардааст. Фаъолияти адабии ӯ гуногунҷабҳа буда, асарҳои назмиву насрӣ, аз ҷумла эссе навишта, ба тарҷумонӣ низ шуғл меварзад. Ба сурудҳо шеър эҷод намудааст. Дар баробари ин, ӯ аз расонаҳои хабарӣ илҳом гирифта, истилоҳ ва вожаҳои ҷаззобро дар донишномаи муосири рақамии пайваста афзоянда гирдоварӣ намуда, онро такмил медиҳад. Барои осори адабиаш сазовори ҷоизаҳои зиёд, аз ҷумла Ҷоизаи Эрнст Майстер (соли 2008), Ҷоизаи Клайст (соли 2015), Ҷоизаи Эрнст Яндл (соли 2017) ва Ҷоизаи адабиёти Берлин (соли 2021) гардидааст. Осори ӯ дар нашриёту антология ва маҷаллаҳои адабии гуногун ба табъ расидаанд. Ринк узви Маркази PEN-и Олмон, Академияи забон ва шеъри Олмон ва Академияи санъати Берлин (макони сукунати адиб) мебошад.
Аня Кампманн
Аня Кампманн соли 1983 дар шаҳри Ҳамбург ба дунё омада, дар Донишгоҳ ва Институти адабиёти Олмон (шаҳри Лайпсиг) таҳсил кардааст. Нахустин дастовардҳои худро дар Озмуни адабии осори манзуму мансури соли 2006 ба даст оварда, сазовори ҷоизаҳои зиёду ёрдампулӣ гардидааст (аз ҷумла, аз ҷониби International Writing Program Iowa ). Лирикаи аввалинаш “Намунаҳои сангу нур” соли 2016 дар нашрияи Лирик Кабинетти нашриёти Ҳанзер ва “Дуздони моҳӣ” соли 2017 ба табъ расиданд. Романи “Обҳо чӣ қадар баланд мешаванд” соли 2018-ум нашр гардида, ба Ҷоизаи Намоишгоҳи китоби Лайпсиг ва Ҷоизаи китоби Олмон пешбарӣ шуд. Ин асар ба забонҳои гуногуни дунё тарҷума гардидааст. Тарҷумаи англисии он соли 2020 ба Ҷоизаи китоби Амрико - “Ҷоизаи миллии китоб” пешбарӣ шуда буд. Баҳори соли 2021 маҷмуаи ашъори Аня Кампманн “Саг ҳамеша гурусна аст” дар нашриёти Ҳанзер аз чоп баромад.
Тарҷумон