Weh, wie mich verschwenden,
kündig mir
meinen Gehorsam auf, aber
wem gegenüber?
Trägerlos Irrwischs Hemdchen,
ein Dunst nur, glimmendes
Diadem, gegen ein
schmächtiges Ufer
gedreht, als kennte Sex keine
Passivität.
Sollst nicht halten, sollst
dauern, dauern.
Immer noch ein geräumiges
Ausblasen lang.
Doch über Gründen –
Auspizien gelesen
aus Linsen, drin atemlos
gackern
die Ungeschlüpften, die in
mich Geschickten,
dass ich nicht schlafen kann.
Unverfügbar bist ‒
Kind keiner Mutter,
Glücksdämon, Pflicht?
‒Schh‒schhh‒
Аттиң мени кантип таштады?
Бирок кимге менин баш ийүүм?
Иррвиш кийген жөнөкөй көйнөк,
Жарык түшүп туман астында,
Билгизгендей кумар алсызын.
Кармаш керек, а бирок азыр,
Жарылуулар жатат уланып,
Дем кыстыгат линза ичинде,
Себептерин окуп, сураңыз!
Уктай албайм, оюм бөлүнөт,
Бактылуубу же жиндениппи?..
Эне уулуна карап айтат «чүшш!..»