Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser,
als Liederzyklus, Monomythos, Myriaden verbunden,
nicht mehr bloß ich.
Warum noch heldenhaft festhalten an Identität und Binaritäten,
es ist mir ein Rätsel.
Als wäre ich all dies nicht längst gewesen
Planeten, Schuld, Fabelwesen,
Regen, Regen,
ein anderer Puls.
Dass ich in jeder Zelle erkenne: Lamas, Hexen, Buddhas, Blutspuren,
das Quicken junger Delfine, Verwesung und Tod.
Datenströme in den Kniekehlen, Gameten, Tiden, Ursprung von Zeit.
Gemeinsam mit Wasser bin ich
Jahrhunderte Auswurf, Begehren.
Will ich in seinen Netzwerken aufgehen, loslegen, heilen
Жыр деген аңыз емес,
Аңызға бергісіз ғажабы бар.
Дүниенің есепсіз иесіндей,
Шыдас бермес оның да азабы бар.
Атомдай ойдан өлең ыдыраса,
Ақын біткен селдете жыр ағызар.
Сәйкестік пен жұптастық,
Қажырлы бол, шыда, құмар.
Аспанның денелері дерек берген,
Жауын, тағы да жауын, кінә кімнен.
Аңыз боп кейіпкері дем тартқанша,
Нұсқау ап басқа тірлік иесінен.
Сопы, мыстан, Будданы пенде қылып,
Жаратқаның қарайды төбесінен.
Қанның ізін көрмеген, жас дельфиннің,
Күрсінген су ішінде үні естілген.
Шіру мен өлімді көріп, танып,
Бақ қашқанын байқады іргесінен.
Күрт өзгерді судың да ағындары,
Жыныс жасушалары, су аунады жүлгесінен.
Заманның пайда болған толқындары,
Басталды осылайша желкесінен.
Ғасыр бойы тасимын буырқанып,
Толқын атқан сулардың өркешімен.
Құмды шая, желісіне ыдырап,
Сіңісемін, айығып екпінімнен.