Қазақша
Сүзгі
Жаңалық
Әліпби бойынша
Аня Кампманн
Аня Кампманн 1983 жылы Һамбургте туған. Университетте және Лейпцигтегі Неміс әдебиет институтында оқыған. 2006 жылғы әдеби сайыстардағы алғашқы жетістіктерінен кейін өзінің лирикасы мен прозасы үшін бірнеше рет марапатталып, стипендия түрінде, мысалы, International Writing Program Iowa бағдарламасы бойынша, қолдау көрді. 2016 жылы "Proben von Stein und Licht" (Тас пен жарық сынамалары) лирикалық дебюті Hanser баспасының Edition Lyrik Kabinett басылымынан, 2017 жылы "Fischdiebe" (Браконьерлер) кітабы шықты. Оның 2018 жылы шыққан "Wie hoch die Wasser steigen" (Су қаншалықты көтеріледі) романы Лейпциг кітап жәрмеңкесінің сыйлығына және Неміс кітап сыйлығына ұсынылып, бірнеше тілге аударылды. Ағылшын тіліндегі аудармасы 2020 жылы ҚШ-америкалық "National Book Awards" сыйлығына ұсынылды. 2021 жылы көктемде Hanser баспасынан Кампманның "Der Hund ist immer hungrig" (Ит қашанда аш) өлеңдер жинағы жарық көрді.
Моника Ринк
Моника Ринк, 1979 жылы Цвайбрүккенде туған, Бохум, Берлин, Йельде дінтану, тарих және салыстырмалы әдебиеттануды оқыды. Ринктің шығармашылық жұмысы бірнеше саланы қамтиды: лирика, эссе және проза, аудармамен айналысады және әнге мәтін жазады. Қосымша өзінің begriffsstudio-сымен (терминдер студиясы) бірге үздіксіз ұлғайып келе жатқан Қазіргі заман лексиконының өзінше бір түрімен жұмыс істейді, оған күнделікті ақпарат құралдарынан алынған ерекше ұғымдар мен сөзжасамдар түрткі болады. Әдеби шығармалары үшін Ринк көптеген марапаттарға ие болды, мысалы, Эрнст-Мейстер-сыйлығы (2008), Клейст-сыйлығы (2015), Эрнст-Яндл-сыйлығы (2017) және (2021) Берлиннің әдебиет сыйлығы. Шығармалары түрлі баспалардан, антологиялар мен әдеби журналдарда басылып шықты. Ринк Германия ПЕН-орталығының мүшесі, Неміс тіл және поэзия академиясының, өзі тұратын Берлиндегі Өнер академиясының мүшесі.
Рике Шеффлер
Рике Шеффлер, 1985 жылы Берлинде туған, лирик, сазгер. Берлинде психология фекультетін, Лейпцигтегі Неміс әдебиет институтын әдеби жазу мамандығы бойынша тамамдаған және көптеген ынталандыру сыйлықтарына, мысалы, Бранденбург қақпасы қорының, Берлин өнер академиясының және Гёте-Институттың стипендияларына ие болған. Оның "der rest ist resonanz"(қалғаны жаңғырық) өлеңдер жинағы 2014 жылы kookbooks-тен шығып, саяси және авангардтық шығарма ретінде Orphil-Debut сыйлығына ие болды. Шеффлер өз шығармаларын журнал, антологияларда жариялап, қайсыбірін сахналық өлең, мәтін және дыбыс коллажына айналдырады. Сол үшін ол басқа өнер иелерімен бірігіп жиі еңбектенеді және Берлиндегі KOOK e.V. әдебиет, музыка және өнерпаздар желісінің мүшесі. Шеффлердің кейінгі жұмыстарының ішінде оның 2019 жылы Париждегі Palais de Tokyo-да тұсаукесерін жасаған Becoming Water дыбыстық инсталляциясы да бар. Қазанда Kookbooks Шеффлердің "Federn im Flug" (Желдегі қауырсындар) өлең жинағын жарыққа шығарды.
Даниела Зеел
Даниела Зеел 1974 жылы Майндағы Франкфуртта дүниеге келген, ақын, аудармашы, баспагер, Берлинде тұрады. 2003 жылы Зеел суретші-көркемдеуші, иллюстратор Андреас Төпфермен бірігіп өмір салты ретіндегі поэзияға арналған Independent-Verlag kookbooks – зертханасын, заманауи лирикаға арналған неміс баспаларының ең мықтыларының бірін ашты. Өзінің kookbooks баспасынан 2011 жылы шыққан алғашқы "ich kann diese stelle nicht wiederfinden" (бұл жерді қайта таба алмай жүрмін) өлең жинағы үшін Зеел Фридрих-Һөлдерлин ынталандыру сыйлығын, Эрнст-Мейстер ынталандыру сыйлығын және Лотто Бранденбургтың Әдебиет өнер сыйлығына ие болды. 2015 жылы оның "was weißt du schon von prärie" (прерия жайлы не білесің) өлеңдер жинағы жарық көрді. Зеелдің өлеңдері журнал, газет, антология, радио және интернетте жарияланып, 13 тілге аударылған.
Ян Вагнер
Ян Вагнер, 1971 жылы Һамбургте туған, 1995 жылдан Берлинде тұрады. Лирик, эссеист, ағылшын тіліндегі лириканы аударушы. 2003 жылға дейін Вагнер халықаралық "Die Aussenseite des Elementes" (Элементтің сыртқы жағы) әдеби қорабын – бір қорап ішіндегі жеке парақтарға жазылған өлеңдер жинағын – шығаруға қатысты. Алғашқы "Probebohrung im Himmel" (Аспанды ұңғып тесу сынағы) өлеңдер жинағын Вагнер 2001 жылы шығарды. Содан бері ол өз өлеңдерін көптеген өлең жинақтарында, антология, журналдарда жариялап, басқа сыйлықтармен қатар Лейпциг кітап жәрмеңкесінің сыйлығын (2015) және Георг-Бүхнер сыйлығын (2017) алды. 2019 жылы Hanser баспасынан Вагнер мен Федерико Италианоның "Grand Tour. Reisen durch die junge Lyrik Europas" (Гранд тур. Еуропаның кейінгі лирикалық поэзиясына саяхат) антологиясы жарық көрді. Вагнер Неміс тіл және поэзия академиясының және Германия ПЕН-орталығының мүшесі.
Өлеңдер
Weh, wie mich verschwenden
Даниела Зеел
Weh, wie mich verschwenden, kündig mir meinen Gehorsam auf, aber wem gegenüber? Trägerlos Irrwischs Hemdchen, ein Dunst nur, glimmendes Diadem, gegen ein schmächtiges Ufer gedreht, als kennte Sex keine Passivität. Sollst nicht halten, sollst dauern, dauern. Immer noch ein geräumiges Ausblasen lang. Doch über Gründen – Auspizien gelesen aus Linsen, drin atemlos gackern die Ungeschlüpften, die in mich Geschickten, dass ich nicht schlafen kann. Unverfügbar bist ‒ Kind keiner Mutter, Glücksdämon, Pflicht? ‒Schh‒schhh‒
Hätt ich die eine Orange
Даниела Зеел
Hätt ich die eine Orange, wollt ich sie teilen mit den andern, den Höllenreitern, wollt ich Versäumnisse scheiden, ein Sagengebinde, vom Nimmerbereiten, auskühlend und vor Routinen blind, hätt ich die zweite, die windgescheite, ich schälte aus Scham einen Ring, würde Morgen darüber, die Mähnen bleich, oh lausiger Geiz – wo ist die Orange jetzt hin?
Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser
Рике Шеффлер
Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser, als Liederzyklus, Monomythos, Myriaden verbunden, nicht mehr bloß ich. Warum noch heldenhaft festhalten an Identität und Binaritäten, es ist mir ein Rätsel. Als wäre ich all dies nicht längst gewesen Planeten, Schuld, Fabelwesen, Regen, Regen, ein anderer Puls. Dass ich in jeder Zelle erkenne: Lamas, Hexen, Buddhas, Blutspuren, das Quicken junger Delfine, Verwesung und Tod. Datenströme in den Kniekehlen, Gameten, Tiden, Ursprung von Zeit. Gemeinsam mit Wasser bin ich Jahrhunderte Auswurf, Begehren. Will ich in seinen Netzwerken aufgehen, loslegen, heilen
felder offen für jedes licht
Аня Кампманн
felder offen für jedes licht als würden sie ihre eigenen ränder wieder und wieder nachziehen sich ihrer lage vergewissern als wäre da nichts als die lage die gelassenheit, in der sich die farben sammeln in streifen, zacken, angeschrägten kästen ohne tiefe wie etwas vorübergehendes lack, den du mit einem nagel abkratzt das bild, das wir voneinander behalten ohne zu verstehen.
Ungetüm oder
Даниела Зеел
Ungetüm oder getürmt unter Krähenflug, draus Verlangen. Diskreter als Regen, gerinnt in Basalt. Auf einem Lehrpfad? Gurgeln Heiligenbildchen ihr Ach – aus den Schütten, Liebling du unter den Fichten, wo Schwindel mich überstimmt. Aber für Riesen, Spleißwerke geisterhaft in die Höh. – Leben als Menschen? Und über den Winter? Amboss flockt, Unrast, dass es unbedingt dampft. Nächtelang sträubt mich die Hand. Dass sie auch fledert, sollst du nicht sehen. Tod, mein säumiges Kissen, Krähenruf mich zu schließen. Wohin mit den Schuhen? Ich in deinem Rücken, Echolot, insgeheim bloß. Sämtliches Bergen, von Bergen ein Lehen.
Die Mirabellen
Даниела Зеел
Die Mirabellen verschwinden vor ihrer Süße. Wegen der Amseln vielleicht. Oder wegen des Schattens, des Schattens in meinem Verdacht. Wie ich die Küken verwünschte in ihrer Niedlichkeit, die noch das Halsumdrehen verleidet. Sind es denn Tiere, die schreien? Dass Schreien einmal nur Gackern sei! «Aier eraus, Speck eraus, sonst robbe mer‘m Gickel de Schwanz enaus!» Un‘ 's ganze Mannsvolk mit Mistgabeln der Sau nach, der ausgebüxten – und fassen sie? Ach. Es passierte ja. Unter der Hand oder unter der Haube, unter dem Laub. Ich steh bei den Mädchen, ich sag‘s nicht bloß aus Erzählung. Streut eine hin, kehrt eine aus ... Also werde ich weinen? Lernen vom Stein, der sich barmherzig zeigt, aus Unmenschlichkeit. Dass ich atme, wie unter Betäubung noch, brüsk, dass ein Nicht-mehr gegen ein Noch-nicht spielt – und vergibt? Unmenschlich. Wie alles derart bei sich ist.
Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung
Рике Шеффлер
Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung. Schöpfung bahnt sich durch Teilung. Bäche aus Blättern. In manchen Sprachen ist Urwasser dasselbe Wort wie Zwilling, das doppel-, vielgesichtig, nicht aus der Umarmung anderen Wassers lassen will: Erdinseln hinaufgetaucht, Wasserschlangen, Fruchtwasser, ein Mini-Ozean phylogenetischer Verfahren. Eschen, Amphibien. Ein Wiegenlied für Mütter, in einer Hütte gesungen. Mehr Verwüstung. Die Azteken opferten Thlaloc weinende Kinder, um die Wasserreserven der Lagunen aufzufrischen. Sie war in einem Prozess des Werdens, Ritus, Urwald, der im Wasser ruht. Moos im Magen, Meere im Blut. Quallen, Fische, Hunde weisen dieselben Salze in beinahe der gleichen Zusammensetzung auf: Kiemenbögen, Sintflut, Atlantis. Sedimente im Gedächtnis, synchron, zugleich: Symptom. Haoma, Makara, ein Elexier: ‚siwlkw‘. [ʂi’wɑkɧ]. [sea_walk] [seal_walk] [she_will_walk]. We will_
Барлық өлеңдер
Аудармашы