Hört ihr das, so höhnen Honigprotokolle, diese beiden jungen Männer
stachen in den See auf einem Trampolin. Es hatte ein federndes Deck,
worauf sie lagerten, drei Masten, und ja, die Masten lüpften und kippten
das Ding über die Ecken, und nein, die beiden gingen nicht über Bord.
Als Erstes sah ich das alles von unten, da war ich Alge. Dann sah ich es
schraffiert von der Seite, da war ich Schilf. Später, als ich Himmel war,
sah ich die beiden von oben. Sie segelten stochernd und zügig, schienen
ein Thema zu haben. Dann aber sah ich, wie sie kippten und sanken!
Der See nahm sich das Trampolin zu Herzen. Als das geschah, war ich
das Ufer gewesen. Ich schwöre, der See war ich nie! Was sollte ich tun?
Ich wurde Grund und wühlte mich hinein. Dann schnellte ich zurück,
ja beinah wie ein Trampolin, und spuckte die beiden in hohem Bogen
auf die Promenade. Der See kam zu sich, lief wieder in mir zusammen.
Nur das Schilf, sonst nichts, bewegte sich. Der Himmel ruhte darüber.
Естимісіңдер, білгішсымақтар!
Екі жас жігіт трамплиннен көлге секірді,
Палубасы да ырғалып бірге серпілді.
Кенет үш мачта жарылып ұшқанда жырақ,
Борт үстінен екеуін көрмедім бірақ.
Осының бəрін байқадым төменде тұрып,
Ол кезде мен бір балдыр ем тербелген сұлық.
Тағы да көрдім бүйірінен, сызат түскенін,
Ол кезде мен бір қамыс ем қияқ түстерім.
Айналдым сосын аспанға құс реңденіп,
Екеуін көрдім биіктен үстінен төніп.
Төбеден көрдім жүзем деп жанталасқанын,
Абдырап олар бірдеңе айта бастады.
Құлағанын көрдім, көрдім мен жəне батқанын,
Трамплинді көл құшағына алып жатқанын.
Осы бір жағдай болғанда жағалау едім,
Көл боп көрмедім, кінəлап қарама мені.
Қайте аламын? Екі көзім түбі ме судың?
Тұңғиықтан сол кенеттен жүгіре тұрдым,
Трамплиндей қайта иіліп, серпілдім сосын,
Лақтырдым əлгі екеуін жағаға тосын.
Көкайыл көлдің басылып толағай күші,
Көлменен бірге көңілім сабама түсті.
Қамыстар ғана қозғалды, тербеліп құрағы,
Аспан да оның үстінде мүлгіп тұр, əне.