Jederzeit tritt es ein: e t w a s zu beginnen,
das man nicht mehr beenden kann. Talente oder
Fossilien. Jederzeit kann es beginnen, dass alles,
was man nicht mehr ist oder auch gar niemals war –
sich mehrt, Gemisch! Der Angstkomet stürzt schrill
in Richtung unserer Mutter Erde. Und knapp verfehlt.
Hier die Anleitung zur Löschung der Kosmogonie:
Nehmen Sie Nebel! So dass Phantome, Plankton,
Phänotypen, Mützen, Mösen und Nationen sowie Planken
alle ganz aus Nebel sind. Regeln Sie dann den Nebel
einige Stufen herunter. Regeln Sie ihn dann wieder herauf.
Auch ich muss umschalten. Ich habe Gummi getrunken!
Ich bin von innen verplombt und nutze den Nebel als Zelt.
Ich kann, was ich träume, gar nicht mehr tragen, Ernstjandokles! Was kann ich dir, ja was soll ich dir sagen?
Ich liebe gute Gesetze und gute gesetzestreue Leute,
die guten Gesetzen gehorchen, sowie eine Reihe
illegaler Drogen. O ihr Nebelhörner, tutet! Alles fällt!
Durch die harte Schale (Havarie der harten Schale)
sehe ich, dass man oft länger lebt, als dass es gut ist.
Die atomare Vernichtung allen Lebens, mit lieben Grüßen
in die große Runde, wäre ja auch das sichere Ende
gewisser Probleme. Ich melde: Habe Gummi getrunken.
Ich sehe jetzt den Reiz von diesem digitalen Code in Rot
blinken und im Nebel flackern. Ich sag mal, es verfinstert sich.
Таланттар иә көнеліктер ұлы елі
Өзі аяқтап үлгермейтін бір істі бастап кетеді үнемі.
Қай заманда да осылай.
Адам деген — пайда болған жоқтан бар,
Көбейер де топтанар.
Ал комета ұшады үрей сеуіп,
ышқынып,
Көк аспаннан заһар төгіп,
ысқырып,
Жерге қарай заулайды оқтай,
бәлкім бейне ұшқан құс,
Жерге тимей сәл ғана қиыс ұшып өтеді.
Міне, саған космогонияны жою жайлы нұсқаулық:
Сұр тұманды боратып,
Фантом, планктон, фенотип,
Телпектер, әйелдер мен ұлыстар
және қоршау-құрылыстар,
барлығы да болсын тағы тұманнан.
Сол тұманды бір сатыға төмендет,
сосын қайта қолыңа ал.
Өзгеруім қажет енді менің де,
Сосын іштім құмар болып желімге.
Тұман маған шатыр-ды,
Су өтпейді ішіме,
Өйткені ішім құлыпталып жатыр-ды.
Жүре алмаймын енді арқалап арманымды аңсаған,
Ernstjan-dokles*
,
ал не дейін, ал не дейін мен саған?!
Тәуір заңдар, заңға мойынсұнғандар,
Заңды белден баспайтұғын бір жандар,
Неше түрі сосын заңсыз нашаның —
Осылармен көңілімнің хош әні.
О, тұмандық кернейші,
Кернейіңмен желгейсің,
Құлатыңдар жан-жақты.
Қатты қауыз арқылы
әдеттегіден ұзақ өмір сүруге болатынын аңдаппын.
Зор ортаға сәлем жолдай отырып,
Тіршілікті көмегімен атомның
жою деген болар еді анық шешім, ақыл-үн.
Тағы да еске саламын: желім іштім.
Байқағаным, цифрлық код тартымды,
жанып-өшсе қызарып
және тұман ішінде көрінгенде бозарып.
Қараңғы қойылып барады.