Айгүл Адисова

Айгүл Адисова

Бардык котормочулар

Адисова Айгүл Адисовна 1992 ж 10 октябрда Балыкчы шаарында туулган. 2010-2015 ж Кыргыз Орус Славян университетинин немис филологиясын аяктаган. 2012 жылдан тартып Гете-Инститит тарабынан уюштурулган семинарлардын активдүү катышуучусу. 2015 ж Швейцариядагы Лоорен котормочулар үйүнүн эл аралык котормочулар семинарынын катышуучусу. 2020 жылдан баштап Кыргыз Орус Славян университетинде жана Орто Азиядагы Эл аралык университетинде немец тил мугалими болуп эмгектенет. Үй бүлөлүү, эки баланын энеси.

Менин котормолорум

falter (Аня Кампманн)

DER REGEN (Моника Ринк)

FOSSILE TECHNOKRATEN BENEBELN EINGEGRABENE TALENTE (Моника Ринк)

Angenommen Aber (Рик Шеффлер)

Hätt ich die eine Orange (Даниэла Зеел)

tang (Ян Вагнер)

Ырлар

Weh, wie mich verschwenden

Даниэла Зеел

Weh, wie mich verschwenden, kündig mir meinen Gehorsam auf, aber wem gegenüber? Trägerlos Irrwischs Hemdchen, ein Dunst nur, glimmendes Diadem, gegen ein schmächtiges Ufer gedreht, als kennte Sex keine Passivität. Sollst nicht halten, sollst dauern, dauern. Immer noch ein geräumiges Ausblasen lang. Doch über Gründen – Auspizien gelesen aus Linsen, drin atemlos gackern die Ungeschlüpften, die in mich Geschickten, dass ich nicht schlafen kann. Unverfügbar bist ‒ Kind keiner Mutter, Glücksdämon, Pflicht? ‒Schh‒schhh‒

Hätt ich die eine Orange

Даниэла Зеел

Hätt ich die eine Orange, wollt ich sie teilen mit den andern, den Höllenreitern, wollt ich Versäumnisse scheiden, ein Sagengebinde, vom Nimmerbereiten, auskühlend und vor Routinen blind, hätt ich die zweite, die windgescheite, ich schälte aus Scham einen Ring, würde Morgen darüber, die Mähnen bleich, oh lausiger Geiz – wo ist die Orange jetzt hin?

Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser

Рик Шеффлер

Dass ich aufgehe in Atomen von Wasser, als Liederzyklus, Monomythos, Myriaden verbunden, nicht mehr bloß ich. Warum noch heldenhaft festhalten an Identität und Binaritäten, es ist mir ein Rätsel. Als wäre ich all dies nicht längst gewesen Planeten, Schuld, Fabelwesen, Regen, Regen, ein anderer Puls. Dass ich in jeder Zelle erkenne: Lamas, Hexen, Buddhas, Blutspuren, das Quicken junger Delfine, Verwesung und Tod. Datenströme in den Kniekehlen, Gameten, Tiden, Ursprung von Zeit. Gemeinsam mit Wasser bin ich Jahrhunderte Auswurf, Begehren. Will ich in seinen Netzwerken aufgehen, loslegen, heilen

felder offen für jedes licht

Аня Кампманн

felder offen für jedes licht als würden sie ihre eigenen ränder wieder und wieder nachziehen sich ihrer lage vergewissern als wäre da nichts als die lage die gelassenheit, in der sich die farben sammeln in streifen, zacken, angeschrägten kästen ohne tiefe wie etwas vorübergehendes lack, den du mit einem nagel abkratzt das bild, das wir voneinander behalten ohne zu verstehen.

Даниэла Зеел

Ungetüm oder getürmt unter Krähenflug, draus Verlangen. Diskreter als Regen, gerinnt in Basalt. Auf einem Lehrpfad? Gurgeln Heiligenbildchen ihr Ach – aus den Schütten, Liebling du unter den Fichten, wo Schwindel mich überstimmt. Aber für Riesen, Spleißwerke geisterhaft in die Höh. – Leben als Menschen? Und über den Winter? Amboss flockt, Unrast, dass es unbedingt dampft. Nächtelang sträubt mich die Hand. Dass sie auch fledert, sollst du nicht sehen. Tod, mein säumiges Kissen, Krähenruf mich zu schließen. Wohin mit den Schuhen? Ich in deinem Rücken, Echolot, insgeheim bloß. Sämtliches Bergen, von Bergen ein Lehen.

Даниэла Зеел

Die Mirabellen verschwinden vor ihrer Süße. Wegen der Amseln vielleicht. Oder wegen des Schattens, des Schattens in meinem Verdacht. Wie ich die Küken verwünschte in ihrer Niedlichkeit, die noch das Halsumdrehen verleidet. Sind es denn Tiere, die schreien? Dass Schreien einmal nur Gackern sei! «Aier eraus, Speck eraus, sonst robbe mer‘m Gickel de Schwanz enaus!» Un‘ 's ganze Mannsvolk mit Mistgabeln der Sau nach, der ausgebüxten – und fassen sie? Ach. Es passierte ja. Unter der Hand oder unter der Haube, unter dem Laub. Ich steh bei den Mädchen, ich sag‘s nicht bloß aus Erzählung. Streut eine hin, kehrt eine aus ... Also werde ich weinen? Lernen vom Stein, der sich barmherzig zeigt, aus Unmenschlichkeit. Dass ich atme, wie unter Betäubung noch, brüsk, dass ein Nicht-mehr gegen ein Noch-nicht spielt – und vergibt? Unmenschlich. Wie alles derart bei sich ist.

Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung

Рик Шеффлер

Sehnsucht nach Ruhe in Bewegung. Schöpfung bahnt sich durch Teilung. Bäche aus Blättern. In manchen Sprachen ist Urwasser dasselbe Wort wie Zwilling, das doppel-, vielgesichtig, nicht aus der Umarmung anderen Wassers lassen will: Erdinseln hinaufgetaucht, Wasserschlangen, Fruchtwasser, ein Mini-Ozean phylogenetischer Verfahren. Eschen, Amphibien. Ein Wiegenlied für Mütter, in einer Hütte gesungen. Mehr Verwüstung. Die Azteken opferten Thlaloc weinende Kinder, um die Wasserreserven der Lagunen aufzufrischen. Sie war in einem Prozess des Werdens, Ritus, Urwald, der im Wasser ruht. Moos im Magen, Meere im Blut. Quallen, Fische, Hunde weisen dieselben Salze in beinahe der gleichen Zusammensetzung auf: Kiemenbögen, Sintflut, Atlantis. Sedimente im Gedächtnis, synchron, zugleich: Symptom. Haoma, Makara, ein Elexier: ‚siwlkw‘. [ʂi’wɑkɧ]. [sea_walk] [seal_walk] [she_will_walk]. We will_

Бардык ырлар

Авторлор

Ян Вагнер

1971-жылы Гамбургда туулуп, 1995-жылдан бери Берлинде жашайт. Ал акын, эссеист жана англис поэзиясынын котормочусу. 2003-жылга чейин Вагнер эл аралык адабият кутусу менен биргелешип "Элементтин сырты" - кутуда презентацияланган жалбырактуу ырлар жыйнагын басып чыгарган. 2001-жылы Вагнер "Асмандагы сыноо бургулоо" аттуу биринчи поэтикалык томдугун басып чыгарган. Ошондон бери ал ырларын көптөгөн поэзиялык жыйнактарда, антологияларда, журналдарда басып чыгарган. Бул салымы үчүн Лейпциг(2015) китеп жарманкесинин жана Георг Бюхнер (2017) сыйлыктарына ээ болгон.

Даниэла Зеел

Даниэла Зеел 1974-жылы Майындагы Фракфуртта төрөлүп, Берлинде акын, котормочу жана басмачы катары жашайт. 2003-жылы китеп дизайнери жана иллюстратор Андреас Тёпфер менен бирге Зеел көз карандысыз kookbooks, заманбап поэзиянын эң маанилүү немис басмаканаларынын бирин - Жашоо образы катары Поэзия Лабораториясын негиздеген. 2011-жылы kookbooks тарабынан басылып чыккан "Мен бул жерди кайра таба албайм" аттуу биринчи поэзиясы үчүн ал Фридрих Холдерлин сыйлыгын, Эрнст Мейстер сыйлыгын жана Лотто Бранденбургдан адабият искусствосу сыйлыгынв ээ болгон. 2015-жылы анын "Прерий жөнүндө эмне билесиң" аттуу поэтикалык томдугу жарык көргөн. Анын ырлары журналдарда, гезиттерде, антологияларда, радиодо жана интернетте жарыяланып, бүгүнкү күнгө чейин 13 тилге которулган.

Рик Шеффлер

Рик Шеффлер 1985-жылы Берлинде туулган, акын жана музыкант. Ал Берлинде психология жана Лейпцигдеги Немис адабияты институтунда адабий жазуу боюнча билим алып, Бранденбург дарбазасы фондунан, Берлин искусство академиясынан жана Гёте институтунан көптөгөн гранттары жана стипендиялары менен сыйланган. Анын 2014-жылы kuokbooks тарабынан басылып чыккан "калдыгы-резонанц" аттуу поэзиясы саясий жана авангарддык жазуу үчүн Орфил Дебют сыйлыгын жеңип алган. Шеффлердин ырлары журналдарга жана антологияларга басылып чыгат, алардын тексттерине, кээде айрым сахналык ырларга, тексттерге жана үн коллаждарына үн коштойт. Ал көп учурда башка сүрөтчүлөр менен кызматташат жана Берлин KOOK катталган бирикмесинин - адабият, музыка жана сүрөтчүлөр тармагынын мүчөсү. Шеффлердин эң акыркы эмгегине 2019-жылы Париждеги Токио сарайында тартуулаган "Сууга айлануу" үн инсталляциясы кирет. Октябрда Шеффлердин " Учуп бараткан мамыктар " аттуу жаңы поэтикалык тому Kookbooks басмасынан жарык көргөн.

Моника Ринк

1979-жылы Цвейбрюккенде туулуп, Бохумда, Берлинде жана Йельде дин таануу, тарых жана салыштырма адабият боюнча билим алган. Анын көркөм чыгармачылыгы дисциплиналар аралык: Ринк поэзия, эссе жана проза ырлардын сөзүн жазып, котормочу болуп иштейт. Мындан тышкары, ал өзүнүн концептуалдык студиясы менен күнүмдүк медиа турмушундагы кызыктай терминдерден жана сөз түзүмдөрүнөн шыктанган, тынымсыз өсүп жаткан санариптик заманбап лексикондун бир түрү боюнча иштейт. Ринк өзүнүн адабий чыгармачылыгы үчүн 2008-жылы Эрнст Майстер сыйлыгы, 2015-жылы Клейст сыйлыгы, 2017-жылы Эрнст Жандл сыйлыгы жана 2021-жылы Берлин адабият сыйлыгы сыяктуу көптөгөн сыйлыктарга ээ болгон. Анын тексттери ар кандай басмаканаларда, антологияларда жана адабий журналдарда жарык көргөн. Ринк Германиядагы PEN борборунун, Германиянын Тил жана Поэзия Академиясынын жана Берлиндеги Көркөм Академиясынын мүчөсү, өзү да ошол жерде жашайт.

Аня Кампманн

Аня Кампманн 1983-жылы Гамбургда төрөлгөн. Лейпцигдеги университетте жана немис адабияты институтунда окуган. 2006-жылы жазуу сынактарындагы биринчи ийгилигинен бери ал өзүнүн поэзиясы жана прозасы үчүн көптөгөн сыйлыктарды мисалы, Айова штатындагы Эл аралык Жазуу Программасынын стипендиясын алган. 2016-жылы анын "Таш жана жарыктагы изилдөөлөр" аттуу дебюттук поэмасы Лирик Кабинетт басылмасында Hanser-басмакана тарабынан, андан кийин 2017-жылы "Балык уурулар" атуу чыгармасы басылып чыккан. Анын 2018-жылы жарык көргөн “Суу канчалык бийик көтөрүлөт” романы Лейпциг китеп жарманкесинин жана Германиянын китеп сыйлыгына талапкер болуп, ар кайсы тилдерге которулган. Англис тилиндеги котормосу 2020-жылы АКШнын Улуттук китеп сыйлыктарына көрсөтүлгөн. 2021-жылдын жазында Кампмандын "Ит дайыма ачка" аттуу ырлар тому Hanser басмакана тарабынан басылып чыккан.